عشق خدا

شعر #توحيدي (11) از حضرت استاد اسدالله داستاني بِنيسي - رضوان الله عليه. -:

♦ عشق خدا ♦

عشق خدا آب حَيات دل است
ذکر خدا آب نبات زبان

(آب حَيات: آب زندگاني. هر چيز زنده اي از آب است. گفته شده است چشمه اي وجود دارد که اگر کسي از آب آن بنوشد، تا هنگامي که بخواهد، زنده مي ماند و حضرت خضر - عليه السّلام. - از آن، آب نوشيد. / ذکر: يادکردن.)

معرفت، اَرزانيِ ذکر خدا است
سِلسِله جُنبان همه عارفان

(معرفت: شناختن، دانش. / ارزاني: بخشش، پيشکش. / سلسِله جُنبان: محرّک. / عارف: خداشناس واقعي، کسي که به شهود قلبي خداوند والا رسيده است.)

چون که ببيني گلي اَندَر چمن
ياد بکن از کَرَم باغبان

(اندَر: در. / کرَم: بخشش، خيرخواهي.)

مهر خدا گر که فتد در دلي
مي شود آن دل ز خدا شادمان

(مهر: مَحبّت. / فتد: بيفتد.)

شاد، «بِنيسي» است ز ذکر خدا
پُر شده از ذکر هَمو آسمان!

(همو: هم او. مقصود در اين جا «او» است.)

از: کتاب چاپ نشده ي «باغستان بِنيسي».

لطفاً عضو شويد: @ostadbenisi